بررسی منابع مختلف نشان می دهد که جایگاه انگشتر در دستان و حتی قرار گرفتن انگشتر در بند اول انگشت نشانه هایی از تفکرات و باورهای مختلف است.
امروزه در محصولاتی که در فروشگاه های مختلف عرضه می شود، شاهد انگشترهایی هستیم که در بخش های مختلف دست ها قرار می گیرند.
موارد ذیل، برای مفهوم شناسی محل قرار گرفتن انگشتر در دست استفاده می شود :
۱٫ نهادن انگشتر در دست راست و بند سوم انگشت کوچک که شیوه انبیا و اهل بیت علیهم السلام بوده است.
۲٫ نهادن انگشتر در دست چپ که روش خلفای اموی و عباسی برای مبارزه با ائمه هدات بوده است و در ماجرای حکمیت عمروعاص انگشتری را از دست راست خود درآورد و گفت : ای مردم، من علی بن ابی طالب را از خلافت خلع کردم همانگونه که این انگشتری را از دست راستم در آوردم و همانگونه که این انگشتری را در دست چپ میکنم، معاویه را نیز به خلافت برمی گزینم. (بحار، ج ۴۲، ص ۶۲ و ۶۳)
این ترفند عمروعاص یک حرکت نمادین و معنادار و قابل توجه افراد صاحب اندیشه است…
۳٫ نهادن انگشتر در بند اول انگشتان که شیوه قوم لوط بوده و نهی شده است. دکتر پاک نژاد می نویسد: در کتب ثبت شده که قوم لوط انگشتر را در نوک انگشت می نموده اند . به تازگی نیز در بازار کشور ما نمونه هایی از این انگشترها با عنوان سر انگشتی به بازار آمده است.
۴٫ نهادن انگشتر در انگشت شصت که شیوه شیطان پرستان می باشد و نهی شده است، شیطان پرستان انگشتر نشان ازدواج را در دست چپ میکنند، به این دلیل که انگشت شصت دست چپ نماد جنسی است و آن را نمادی از ابلیس می دانند و به دلیل مقدس بودن آن عضو، انگشتر را در شصت قرار می دهند.
۵٫ نهادن انگشتر در انگشت سبابه این مفهوم را دارد که مردم به نشانه ازدواج حلقه و انگشتری به هم هدیه می دهند که غیر یهودیت و شیطان پرستان انگشتر نشان ازدواج را در انگشت چهارم یا سبابه می کنند، اما یهودیان انگشتر ازدواج را در انگشت اشاره می کنند.
۶٫ در مورد نهادن انگشتر در انگشت اشاره و وسط روایاتی نقل شده است. پیغمبر اکرم صلوات الله فرمودند: امتم را از قرار دادن انگشتر در انگشت وسط و اشاره نهی می کنم. (وسائل، ج ۵، ص ۹۷)